نمایشنامه‌خوانی›روزهای بی‌پایان

درباره نمایش:
«روزهای بی‌پایان» در سال ۱۹۳۴ به چاپ رسید. این نمایشنامه بیان‌گر رویارویی انسان مدرن با مکاتب مختلفی است که هر یک با ارائه‌ی روایات خود از حقیقت، هویت یکپارچه‌ی انسان و یا توهم او از داشتن هویت یکپارچه را در هم می‌شکند. انسان مدرنی که سعی در منطبق نمودن ارزش‌های خود با روح زمانه دارد و همزمان گسستِ تام از باورهای قدیمی برایش دشوار است. چراکه دلهره‌ی گزینش درست همواره در او زنده است. زیستن در دورانی که در آن حوزه‌های رفتار دینی و دنیوی از یکدیگر تفکیک شده و تجربیات عینی، دیگر پاسخی درخور به چیستی حقیقت نمی‌یابد. کار دشواری است چراکه رویارویی با روایات مختلفی که از حقیقت ارائه می‌شود آرمان زاهدانه‌ی انسان را به کلی در هم ریخته و روزهای بی‌پایانی را رقم می‌زند که تنها راه گریز از آن توسل به روایتی دیگر است.
بیتا دارابی