دکتر عطاالله کوپال:
این نمایشنامه با اقتباس از شیوهی نمایشهای سنتی ایرانی، به ویژه «تخت حوضی»، توانسته است تلفیق مناسبی از شیوۀ تئاتر مدرن با نمایشهای سنتی به عمل آورد. نمایشنامه، دارای روایتی داستانی و قهرمانان و ضدقهرمانانِ مشخص و کشمکشی رو به سوی نقطه اوج است و ساختاری کلاسیک را در پنج پرده به نمایش میگذارد. تعداد محدود شخصیتها و ماجراهای متنوع، این نمایشنامه را به اثری مطلوب برای اجرای صحنهای تبدیل کرده است. اقتباس از سنتهای نمایشی ایرانی، در شرایطی که این نمایشها دیگر به صورتهای قدیم و در خانههای اعیان و در مجالس شادیِ تولد فرزند پسر، بر تختهای نهاده شده بر روی حوضِ وسط حیاط، به صحنه نمیروند، باید به گونهای باشد که نه تنها ماهیت سنّتی این نمایشها را مسخ نکند؛ بلکه این نکته مهم را نیز در نظر بگیرد که تماشاگر این گونهی نمایشی، وقتی آن را در یک سالن رسمی و در قالب و شکل تئاتر اروپایی تماشا میکند، با انتظارات خاص خود از تئاتر به شیوه مدرن، با آن مواجه می شود. از این رو، این گونه نمایشنامهها باید جایگاه دو ژانرِ مهمِ نمایشی را تواَماً، در صورت و قالبی یگانه بیامیزند و پدید آورند. نمایشنامه حاضر توانسته است از عهده این ترکیببندی به خوبی برآید. امید است که با اجراهای دیگری از این نمایش به ویژه در شهرستانها، این فرایند هنری بیش از پیش تداوم یابد.