کنسرت›هفته موسیقی تلفیقی

گروه پیتر سلیمانی پور

گروه کانال

گروه خنیاگران

گروه داماهی

گروه نور

گروه نایما

گروه ماکان اشگواری 

گروه شوربا 

برای مشاهده‌ی جدول جشنواره «اینجا را کلیک کنید»

درباره هفته موسیقی تلفیقی

در فارسی واژه «تلفیق» جای لغت fusion را در fusion music گرفته و «موسیقی تلفیقی» به عنوان معادل فارسی این ژانر موسیقی شناخته شده است؛هرچند مناقشه بر سر این واژه  و بحث درباره اطلاق آن به این نوع موسیقی همچنان پا برجاست. بسیاری سبک‌های شناخته شده موسیقی قرن بیستم، بر پایه تکنیک تلفیق به وجود آمده اند و این موضوع به اختلاف‌ها درباره کاربرد این صفت و موصوف دامن می زند. اما موسیقی تلفیقی  از آن روی در میان گزینه‌ها پیشی می گیرد که امروزه بدل به عنوانی عام برای نامیدن ژانرهای بسیار متفاوت موسیقی شده است. ریشه موسیقی فیوژن به دهه شصت میلادی باز می گردد. این نوع موسیقی در ابتدا از ترکیب موسیقی جز با سایر ژانرهای موسیقی به وجود آمد و منتقدان آغازین آن، فیوژن را موسیقی سبُک  و ساده شده موسیقی «جز» می دانستند. اما این سبک تازه به سرعت به حیطه انواع دیگر موسیقی راه یافت و با الگویی فلسفی که وامدار جهانی شدن مفاهیم و موضوعات بود؛ دست به تجربه های بسیار فراوان زد؛  به گونه ای که امروزه بیش از بیست عنوان شناخته شده در ژانر موسیقی فیوژن در دانشنامه های موسیقی از یکدیگر تفکیک شده اند. 

 موسیقی تلفیقی با نبض زمانه تپیده و متناسب با تغییرات فرهنگی زمانه ما و با نیازهای آنی و زودگذر زندگی پرشتاب امروز، تغییر شکل داده و اساسا برخاسته از همین شرایط بوده است. این موسیقی هرچند نوعی موسیقی سرگرم کننده محسوب می شود، اما مرزی جدی با ساده انگاری‌های موسیقی عامیانه دارد یا سعی در حفظ آن می‌کند. ساده سازی و تاکید بر جنبه های تفننی موسیقی، بی آنکه به تمامی در وادی تفنن بغلتد؛ از جمله خصوصیات کلی موسیقی فیوژن است. در سالهای اخیر توسعه روزافزون و ورود این ژانر به موسیقی‌های دیگر که نه تنها پایه جز ندارند، بلکه در حوزه های فرهنگی معینی تعریف می شوند - مانند موسیقی های سنتی در همه جای جهان- عرصه نقد و نظر درباره فیوژن را محدود به نقد اثر و یا «فلسفه تلفیق» کرده و امکان ارزیابی کلی از این نوع موسیقی را به عنوان یک سبک از میان برده است.

 در ایران گروه های موسیقی تلفیقی در محافل دوستانه پاگرفتند. به طور کلی روند خانگی کردن فعالیت های عمومی در چند دهه گذشته ، متکی بر محافل دوستانه بوده است. این روند برای به ثمررسیدن، مانند هر مقوله دیگر نیاز به نظم، پشتکار، ایمان به کار و البته آداب خاص خود دارد؛ ملزوماتی که فقدان فرهنگی آن در ایران مانع توسعه حرکت های گروهی شده است. از میان انبوه گروه های این سبک از موسیقی، آنانی که با این قاعده حرکت کرده اند، بسیار معدودند. اما آنانی که چنین کردند، به راستی عرصه شنیدن را در ایران توسعه بخشیدند. هفته موسیقی تلفیقی تهران به این دسته از گروههای موسیقی اختصاص دارد.

درباره خانه هنرهای شهری

  خانه هنرهای شهری یک موسسه فرهنگی با اهدافی نوآورانه است که قصد دارد از طریق برپایی رویدادهای هنری و نیز تولید آثار در عرصه فرهنگ و هنر، با طبقات و گروه‌های مختلف جامعه، رابطه متقابل اجتماعی برقرارکند. فعالیت های این خانه ، رویکردی انسان شناختی به رابطه زندگی روزمره انسان معاصر با «شهر» به عنوان کالبدی زنده دارد و در صدد پیوند زندگی روزمره انسان شهری با هنر و فرهنگ است. این خانه سعی دارد از طریق تجربه مواجه شدن با هنر، افکار و دیدگاههای تازه، به شناختی نو و درکی مشترک از بافت فرهنگی، هنری واجتماعی جهان معاصر دست یابد و یا به آن نزدیک شود و این تجربه را با دیگران در میان بگذارد.

خانه هنرهای شهری با کنار هم آمدن جمعی که هرکدام سوابق متفاوتی در فعالیت های فرهنگی و هنری داشته اند، شکل گرفته است. این گروه با رویکردی میان رشته ای و با پیوند دو حوزه «انسان شناسی شهری» و «هنر»، مفهوم اجتماعی شهر را به عنوان سوژه اصلی فعالیت خویش انتخاب کرده است.  خانه هنرهای شهری، جایی برای خلاقیت ، مطالعه، سرمایه گذاری و تولید در هنر و ادبیات است وحمایت از استعدادهای جوان هنری را از جمله اهداف اصلی فعالیت سازمانی خود می داند. هدف سازمانی موسسه، «انتقال هنر به خانه مردم شهر» تعیین شده و حوزه فعالیت خود را در شاخه های زیر تعریف کرده است:

معماری، هنرهای تجسمی، صدا و موسیقی، هنرهای اجرایی، هنرهای سینمایی، تولید ونشر کتاب، آموزش