روزهای تعطیل گالری: پنجشنبهها
راحله نورآور در آخرین مجموعه ی خود با نام «زیست تن» بنیادی ترین اجزای حیات را از رنگ، تناسبات طبیعی و کارکرد می زداید و فرم هایی را پیشرو میگذارد که قبل از هرچیز میل مداوم او به دستیابی به نوعی از زیبایی شناسی شخصی را ابراز میکنند. راحله در مسیر کاری خود همواره با رویکردی استعاری و گاه نمادین فرم هایی خلق کرده که بیواسطه، مسئله ی قدرت و سلسله مراتب آن را از بعد اجتماعی و عمومی بازنمایی میکنند؛ اما او در آثار جدیدش، به مکاشفه و مطالعه ی قدرت در زمینه ای شخصی تر و درونی تر میپردازد.
راحله همان طور که رفته رفته در خلق آثارش از فرم های دستساز بشری به سوی بزرگنمایی موجودات تکسلولی پنهان در طبیعت رفته است، با دعوت مخاطب به مشاهده ای تازه درون هرکدام، قدرت سازگاری بشر را به جای زمینه های اجتماعی اش این بار در انطباق با محیط بیولوژیکی اش یادآور می شود. او با به کار بردن تکثیر و تکرار در بازسازی فرم ها و ادامه یافتن مجسمه ها در فضا به شکل چیدمانی پویا که از بازنمایی طبیعت متاثر است، بر امکان زایش به شکلی انتزاعی تر و ابدی تر پافشاری میکند.
سازگاری برای راحله به گوشه رانده شدن و باختن نیست؛ او سازش و تلاش برای ادامه ی بقا را قابل ستایش می پندارد و با روحیه ی درونگرای خود، اجتماعی ترین موجودات ناپیدای طبیعت را به عنوان نمادی برای بزرگداشت زندگی و امید بازسازی میکند.