نمایشگاه›سود سوز آور

 روزهای تعطیل گالری: چهارشنبه و تعطیلات رسمی

سود سوز آور                     

نه این رسانه در حال سقوط نیست،نبوده است.حتی کند هم نشده است. امروز دیگر چیزی برای ردکردن نداریم. همچنان که برای از دست دادن، اماگوشه رینگ هم نیستیم. نمی شود، نمی توانیم این رسانه را نجات دهیم بلکه توهم است که اتفاقی بی سابقه رخ داده و این هنر معاصر بی هنرمتولد شده است: بلکه بحث پذیرش ماست. بیماری یگانه پنداری، جدا سازی، این همانی، انگ برداشت و کپی، بحث داغ بیرون و درون وهزاران انگ دیگر ومشابه. دیگر این واژه ها سنگرنیستند،که پشتشان موضع بگیریم و همه را با واژه ها بزنیم: بی آنکه بدانیم، آن قطعه اسرارآمیزو فاخر هنردست کیست؟ بپذیریم این هنراز آن هنرهایی نیست که سالارو مرشد و بچه مرشدپرور باشد. این هنرمبتنی بریافته های پدریمان هم نیست. اکنون هم می سازد وتوان بریدن هم دارد، لبه هم ندارد.گرایشاتش هم که من ، تو، او، ما، شما، ایشـان است وخوشبختانه اول شخص مفرد هم ندارد. حال این همان بی جای ناجایی است ازقدیم مانده،که جورش راکشیده اند. اکنون مانده زحمت خودمان، موهایمان راچتری کنیم پشت هزار فنجان قهوه، امروز را نقاشی کنیم و فردا در(کافه امروز)در حراج آثار کوچک درهتلی بزرگ دیده شویم! دو سر سود است! سود سوزآور است اصلا اشکمان را در می آورد!
من کلاژی ناهمگن را اختیار می کنم.کنار هم می آویزم. شعاری و شعوری، انگار که هزارقافیه بی غزل سروده ام. ازهزار سوال نپرسیده می پرسم، ازآدم تا من را که آبادکرده اند، پاسخ ویران پرسش ها، معناها، تردیدها، آماده های حاضرو ضد ارزش های ارزش ساز درکجا و چگونه است؟! و پراکندن زیبایی در فضای امروز در تمام صنایع  یعنی”مصرفم کن”. گریزی نیست که نقاشی نیز در این چرخه ذبح به قاعده گردد. مگراخلاق، علم و آیین نشد؟ ما از این ذبح به سود می نشینیم و چه سودی؟ شاید که یگانه راه نقاشانه زیستن نیّت تولید نقاشانه باشد گرچه نتیجه را مصرف کنند...و انگار نه انگار!                

عیسی جباری،زمستان 94

منبع: سایت گالری‌اینفو