روزهای تعطیل گالری: شنبهها
نمایشگاه براساس پژوهش خانم اکرم احمدی توانا، شکل گرفته و کاتالوگ نمایشگاه با مقدمه خانم دکتر فیروزه ملویل،رییس مرکز شاهنامه برای تحقیقات فارسی، کالج پمبوروک، کمبریج، به عموم عرضه میشود.
از حدود
دویست سال پس از سرایش آن همواره فراتر از یک اثر ادبی مورد توجه هنرمندان
تجسمی بوده، در دورة معاصر نیز همچنان به عنوان موضوع آفرینش هنر قرار
دارد. دلایل و انگیزههای هنرمندان برای انتخاب این سوژه و همین طور نحوة
پرداختن به آن با توجه به شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی متفاوت بوده است.
دو رویکرد اصلیِ تأکید بر تاریخ ایران باستان و یا تاریخ ایران اسلامی، در
فهم مواجهه حکومتها با این موضوع مسیلة مهمی است. در سالهای حکومت خاندان
پهلوی در ایران نمونههای آثار تجسمیِ پراکنده اما کاملاً حمایت شدهای در
حاشیة کنگرهها و یا جشنها و مراسم بزرگ ادبی خلق شدند. اما در دوران
جمهوری اسلامی با توجه به گذر از شاهنامهستیزی اوایل انقلاب هرگز حمایت
دولتی در حرکتهای تجسمی در پرداختن به شاهنامه وجود نداشت و همواره
هنرمندان در تلاشهای خود جوش و مستقلِ بیشتر فردی و کمتر گروهی به این
موضوع توجه داشتهاند. هنرمندانی بودهاند که به دلیل توانایی بینظیر فردوسی
در ساختن تصاویر ذهنی از صحنههای نبرد و یا حتی عاشقانهها به سراغ
شاهنامه رفتهاند. با وجود این که در گذشته شاهنامه وسیلهای برای بیان
ابهت و عظمت هویت ملی ایرانیان بود،در دورههای متأخر هنرمندان دیگری آن را
به عنوان راهی برای نقد فرهنگی و اجتماعی برگزیدند طی قرون متمادی، هنرمندان ایران با بهره گیری از اسطوره شناسی و شعر به طرح دنیایی شگرف پرداختهاند که به آرمانهای زیبایی،
حقیقت و کمال وفادار بوده است. دنیایی که پاسخی برای جبران سرخوردگی،
خشونت و آشوب که به نظرهمیشه بخشی از روزمرهگی زندگی ایرانی بوده.
هنرمندان پناهگاهی برای تسلی بخشی، لذت و روشنگری بینندگانشان ساختهاند.
آنان میراث پارسی را گرامی داشتهاند، زندگی ایرانیان را غنی ساخته و الهام
بخش آنان برای تلاش در بهتر شدن بوده اند. منبع: سایت گالریاینفو