تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
عمارت هما
مجموعه تئاتر لبخند
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 08:41:37
نمایشگاه›اینجا هیچ اتفاقی نیفتاده
نظر کاربران اطلاعات عکس‌ها مکان
روزهای تعطیل گالری: پنجشنبه ها
پــرتره‌ها تجسّمِ ثبات‌‌اند. انــــــــگار در آن‌ها چـــــــهره‌ها به دقّت کنــــــــترل شده‌اند تا هیچ حسّ و حــــــــــــــالتی بروز ندهند؛ نه اندوه و نه شعف، نه نفرت و نه خشم. اصرار دارند بی‌تفاوت جلوه کنند؛ نگاه‌شان خیره و گنگ، و چهره‌‌شان در کارِ انکار؛ گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. در پستوی آن خیرگــــــــــی‌ها و بــــــــی‌تفاوتی‌ها چه‌ها نهان مانده؟ انکارهایشــــــــــان را چه چیزی آشکار می‌کند؟ تکاپوی قلم مو بر پهنه‌ی قاب، شاید. رنگ‌ها گسیخته و شیدا شده‌اند تا از دلِ در هم‌بافتگیِ تاش و کلاژ، در پسِ رُخ‌ها، هاویه‌ای تصــــــــویری و منظومه‌ای تجریدی برپا شود، بســــــــــانِ نمایشِ ناگفتـــــه‌ها و ناکرده‌ها. این، آن روی رخوت و ایستایی پرتره‌هاست؛ جهانی پُرتپش، پریشیده و مغشــوش، انتزاعی امّـا ــ چه بـــــسا ــ واقعــــــــی‌تر از عینیّتِ عکّاسانه. پرتره‌های کوچــــــک، در بطنِ تک بومِ بزرگ جایی ندارند. آن‌جا نشیمنگاهِ مندرسی قرار دارد که تکّه‌های پـــــــــراکنده و معلّق‌اش، پرتـــره‌ها را آلـوده و خراشیده‌اند. خالــــی‌ست. نــمی‌توان بر آن نـــــشست. نــــــــمی‌توان بر آن آرامید
امیرحسین سیادت
پــرتره‌ها تجسّمِ ثبات‌‌اند. انــــــــگار در آن‌ها چـــــــهره‌ها به دقّت کنــــــــترل شده‌اند تا هیچ حسّ و حــــــــــــــالتی بروز ندهند؛ نه اندوه و نه شعف، نه نفرت و نه خشم. اصرار دارند بی‌تفاوت جلوه کنند؛ نگاه‌شان خیره و گنگ، و چهره‌‌شان در کارِ انکار؛ گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. در پستوی آن خیرگــــــــــی‌ها و بــــــــی‌تفاوتی‌ها چه‌ها نهان مانده؟ انکارهایشــــــــــان را چه چیزی آشکار می‌کند؟ تکاپوی قلم مو بر پهنه‌ی قاب، شاید. رنگ‌ها گسیخته و شیدا شده‌اند تا از دلِ در هم‌بافتگیِ تاش و کلاژ، در پسِ رُخ‌ها، هاویه‌ای تصــــــــویری و منظومه‌ای تجریدی برپا شود، بســــــــــانِ نمایشِ ناگفتـــــه‌ها و ناکرده‌ها. این، آن روی رخوت و ایستایی پرتره‌هاست؛ جهانی پُرتپش، پریشیده و مغشــوش، انتزاعی امّـا ــ چه بـــــسا ــ واقعــــــــی‌تر از عینیّتِ عکّاسانه. پرتره‌های کوچــــــک، در بطنِ تک بومِ بزرگ جایی ندارند. آن‌جا نشیمنگاهِ مندرسی قرار دارد که تکّه‌های پـــــــــراکنده و معلّق‌اش، پرتـــره‌ها را آلـوده و خراشیده‌اند. خالــــی‌ست. نــمی‌توان بر آن نـــــشست. نــــــــمی‌توان بر آن آرامید
امیرحسین سیادت
پــرتره‌ها تجسّمِ ثبات‌‌اند. انــــــــگار در آن‌ها چـــــــهره‌ها به دقّت کنــــــــترل شده‌اند تا هیچ حسّ و حــــــــــــــالتی بروز ندهند؛ نه اندوه و نه شعف، نه نفرت و نه خشم. اصرار دارند بی‌تفاوت جلوه کنند؛ نگاه‌شان خیره و گنگ، و چهره‌‌شان در کارِ انکار؛ گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. در پستوی آن خیرگــــــــــی‌ها و بــــــــی‌تفاوتی‌ها چه‌ها نهان مانده؟ انکارهایشــــــــــان را چه چیزی آشکار می‌کند؟ تکاپوی قلم مو بر پهنه‌ی قاب، شاید. رنگ‌ها گسیخته و شیدا شده‌اند تا از دلِ در هم‌بافتگیِ تاش و کلاژ، در پسِ رُخ‌ها، هاویه‌ای تصــــــــویری و منظومه‌ای تجریدی برپا شود، بســــــــــانِ نمایشِ ناگفتـــــه‌ها و ناکرده‌ها. این، آن روی رخوت و ایستایی پرتره‌هاست؛ جهانی پُرتپش، پریشیده و مغشــوش، انتزاعی امّـا ــ چه بـــــسا ــ واقعــــــــی‌تر از عینیّتِ عکّاسانه. پرتره‌های کوچــــــک، در بطنِ تک بومِ بزرگ جایی ندارند. آن‌جا نشیمنگاهِ مندرسی قرار دارد که تکّه‌های پـــــــــراکنده و معلّق‌اش، پرتـــره‌ها را آلـوده و خراشیده‌اند. خالــــی‌ست. نــمی‌توان بر آن نـــــشست. نــــــــمی‌توان بر آن آرامید
امیرحسین سیادت
عکس‌های پایه
مکان
خیابان ولیعصر (عج)، خیابان فتحی شقاقی، میدان سلماس، پلاک ۵تلفن: ۸۸۰۰۸۶۷۶
نقشه بزرگتر و مسیریابی
+۱,۵۹۵,۰۰۰ نفر
+۲۹,۰۳۰ برنامه
+۹,۲۲۸,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۱۸۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
