نمایشگاه›فیلتر قرمز

 روزهای تعطیل گالری: پنجشنبه ها

با نور نقاشی شده انگار

عکاس نور را بازی می کند. نور را از رنگ جدا کرده است و ریخته است قاب.
تاش های نور در قاب دوربین عکاسی به سوژه خشونتی درونی بخشیده است. انگار
سوژه از فضا ی بیرونش جدا می ایستد و اگر کسی فکر کند این عروس سیاهپوش
کولاژی است از سوی عکاس نمی شود به او خرده گرفت. با این حال قاب دوربین
عکاس تعادل را رعایت کرده است و نماهای مدیوم شات اش بیشتر به دا می نشیند.
عکاس است که تعیید می کند از دو وجه سوژه و ابژه بر چه تمرکز کنیم. اینجا
تمرکز روی سوژه ای است که با چادر مشکی و لباس عروس زیرش در شهری قدم می
زند که مظاهرش به عنوان اکسسوار عکاس تناقض غریبی را با سوژه ایجاد کرده
است. تناقضی که گاه به جدال سنت و مدرنیته می انجامد. انتخاب من از این
میان دو عکس است که انگشت گذاشتن بر دو وجه این تناقض است:

یکی تصویری از دختر تنها که در کوچه ای خلوت پشت به تماشاگران می رود و
جهت نور مماس با جهت حرکت اوست و گویی او قصد کرده به سوی نور برود و در دل
آن گم شود، و دیگر عکس، در فضای دور برج آزادی است در حالی که سازه ای
گنبدی شکل سمت چّ قاب را گرفته است. این سازه گنبدی شکل می تواند نماد
حاملگی عروس سیاه پوش در شهری خاکستری باشد. شهری که قاب دوربین عکاس آن را
با نورهایش انگار نقاشی کرده است.