نمایشگاه›چارگوش

چارگوش فضایی است در چارگوشه ی گوشیهای همراه برای دیدن زندگی، مردم،
مناظر خیابانی و هر آن چه در پیرامون ما در جریان است. شبکه های اجتماعی و
به ویژه اینستاگرام معادلات عکاسی را نیز تغییر داده و بیش از هر چیز عکس
را در منظر دیده گان عموم قرار داده است که دیدن عکس و واکنش آنی و سریع
بیننده از ویژه گیهای آن است. با پیشرفت فن آوری های جدید در صنعت دوربین
های موبایلی, عکاسی با موبایل شکلی حرفهای به خود گرفته و زمینه را برای
دیدن عکسهای بهتر و سریع تر فراهم کرده‌است.

سنتهای کلاسیک عکاسی خیابانی که با ورود دوربینهای کوچک توسط عکاسانی
چون هانری کارتیه برسون، رابرت فرانک، لی فرید لندر، گری وینوگراند بنا
نهاده شد در دهه هفتاد میلادی نقطه اوج و شکوفایی خود را در تاریخ عکاسی
خیابانی تجربه کرد و موجب تولید تصاویری طبیعی و بدون ژستهای معمول جلو
دوربین شد. 

این شکل از عکاسی در عصر دیجیتال به وسیله ی گوشیهای همراه عکاسان
دوباره خودنمایی کرد و ثبت طبیعی زندگی روزمره را آسان تر کرد و باعث شد هر
لحظه عکسهایی از هر نقطهی دنیا را بر روی صفحه ی جادویی موبایل  پیش روی
خود ببینیم.

«پیر بوردیو» فیلسوف و جامعه شناس فرانسوی میگوید « گفتمان
زیباشناسانه همواره از تناقض میان کاربرد زیباشناسانه و تعریف اجتماعی
عکاسی خبر می دهد» . شاید این دوگانگی و تناقض در هیچ جای دیگری بیشتر از
عکاسی موبایل خودنمایی نکند: هم زمان با تبدیل شدن موبایل و عکاسی به  امری
روزمره در زندگی اجتماعی، تصاویر گرفته شده توسط این ابزار به عنوان اثر
مستند، اثر هنری ، فیلم یا عکس خبری و مانند آنها در شبکه های رسمی و
حرفهای جایگاه ویژهای یافتهاند.

به نظر میرسد دوربین موبایل بار دیگر «هنر عکاسی» را از جایگاه «هنر
رسمی» خارج کرده و آن را به میان مردم آورده و وسوسه عکاسی با چنین ابزار
کوچک و در دسترسی را برای هر عکاس حرفه ای نیز امری واقعی کرده است. اینکه
عکاسی موبایل – همانند عکاسی خیابانی میانه قرن گذشته – به نقطه عطفی در
تاریخ هنر عکاسی تبدیل شود حرفی غریب نخواهد بود.