نمایش›آستانه

در فرودهای زندگی گاهی چنان به عمق می‌رویم که احساس می‌کنیم در خلاءهستیم. گاهی از دست می‌دهیم و فکر می‌کنیم از دست رفته‌ایم. گاهی تمام لحظه‌های زیبای زندگی را فراموش می‌کنیم و توان بیرون رفتن از سیاهی را نداریم. جلوی آینه می‌ایستیم و خودمان را نمی‌شناسیم و می‌پرسیم: آیا واقعاً این منم؟!چطور می‌شود فراموش کرد؟ چطور می‌شود ترمیم کرد؟! چطور می‌شود نترسید؟! چطور می‌شود دید و شنید ؟! و چطورهای دیگر...در فرودها چنان سر در گم می‌شویم که مسیرها را گم می‌کنیم٬ صحنه زندگی رامثل راه‌های تودرتو و پیچ در پیچ می‌بینیم ، وقتی واردش می‌شویم مسیررا گم می‌کنیمم ،فراموش می‌کنیم که شروع کجا بوده و پایان کجاست ؟