روز یک شنبه ۴مرداد ماه٬ اجرای عکاسان و خبرنگاران نمایش وو wow در تالار حافظ برگزار می شود.
نمایش wow وو که پیش از این در سی و سومین جشنواره تاتر فجر به روی صحنه رفت و برنده ی جایزه بهترین موسیقی از بخش بین الملل همین جشنواره شد٬ حال قرار است از یک شنبه ۴ مرداد اجرای رسمی خود را در سالن حافظ برگزار کند.
به گزارش روابط عمومی نمایش wow وو٬ روز یک شنبه ۴مرداد ماه٬ اجرای عکاسان و خبرنگاران نمایش وو wow در تالار حافظ برگزار می شود.
این نمایش تجربه ی تازه و جدید تینو صالحی کارگردان این نمایش است٬ تینو صالحی پیش از وو wow با نمایش های همچون ترنج و مم و زین و... به روی صحنه بوده است.
فروش اینترنتی این نمایش با تخفیف همینک برروی سایت تیوال www.tiwall.com فعال است.
:۲۰:۳۰ :۶۰ دقیقه :۲۲,۰۰۰ و ۱۵,۰۰۰ تومانطرح نمایشنامه: کاظم پور مهدی
مدیر تولید: لیلا پرورش
بازیگران (به ترتیب حروف الفبا):الهه شه پرست، تینو صالحی٬ علیرضا مهران٬ شیما ملکیان و محمدرضا سجادیان، لیلی شجاعی، مارال عظیمی، بهار زندی، راحله بدیعی٬ آزاده مشعشعی
نوازندگان
(کاری از گروه موسیقی ستاره قطبی)
بهار ایلچی: آهنگساز و نوازنده هارپ و کیبورد
سپیده ایلچی: نوازنده ابوا و باس
مهشید مولایی: خواننده
یاسمین ناصری: نوازنده کلارینت
نازنین سلطانی: نوازنده فلوت
سمانه محمودی: نوازنده درامز و سازهای کوبهای
طراح لباس: الهام شعبانی
عکاس: مهدی آشنا
مدیر روابط عمومی: بهادر آذری
تبلیغات: بهادر آذری، مریم شریعتی
ساخت دکورو طراح آکسسوار: حسین طاهر بخش
طراح گریم: افسانه قلی پور
دوخت لباس: زهره سلیمی پناه
مجریان گریم: امید نوروزی٬ حسین تبریزی٬ سروش رازی٬ هدا رودبار٬ رویا قائمی مهدوی
طراح پوستر و بروشور: بهادر آذری
روابط بین الملل: علی صادقی خواه
دستیاران کارگردان:
عسل امین نیا
بهادر آذری
گروه کارگردانى:
نرگس قربانى
آزاده چهره قانى
علی آهنیان
: ۰۹۲۱۲۱۸۹۷۴۱
صفحهی اینستاگرام این نمایش
یادداشت کارگردان
من زنی تنها هستم، وطنی ندارم......
تقدیم به سوسن تسلیمی٬ چراکه داستان غربت او ، و غم زبان او در غربت،انگیزه اصلی نوشتن این متن بود . زمانی که او به دلیل بی زبانی در غربت دفاعی جز عکسهای بازیگریش و بریده روزنامه های هنری در برابر پلیس مهاجرت نداشت،زمانی که او مده آ را یک تنه به اجرا میبرد، آن زمان،زمان غربت است و آن زبان، زبان غربت. از این رو دغدغه اصلی این متن زندگی مهاجران است در غربت، و اینکه تضاد زبان سر و زبان دل در زیر فشار چه آواری بر ذهن بی چاره این بی چارگان فرو میریزد. بارها تاکید کرده ام که تجربه اصلی من در این اثر بالا بردن قدرت ارتباط تئاتر و مخاطب است در اثری تجربی که این روزها گویا گنگی ویژگی آن است و کسی آن را نمیفهمد. هدف من آمیختگی فرم پست مدرن است با قصه. چرا که مردمانی قصه گو و قصه دوست بوده ایم از دیرباز و روایت در خون ماست. تئاتری که بومی باشد ، به روز باشد، فیزیکی باشد متعهد باشد ، دغدغه فرهنگ داشته باشد و در عین حال قابل فهم باشد، این تئاتر همان است که برایش تلاش میکنم نه آنکه بدستش آورده باشم. در آخر چند نکته دارم. سپاس از رزمندگان نمایش وو ، چراکه با بیرون و درون جنگیدند تا وو به صحنه بیاید. تجربه روندی دیالکتیک و بی مرز است از آن جهت هر روز آماده تغییریم . هر کس تعریف و چهارچوبی برای تجربه دارد کهنه است چون در چهارچوب آمده و بسته است. آرزوی آشتی برای تئاتر و آرزوی در امان ماندن تئاتر از گزند تفکر تجاری و انسانهای تجارت پیشه٬ ممنون از همراهان تیوال که نمایشهای ترنج و مم و زین را حمایت کردند و این نمایشها بدون بازیگر تجاری موفق بودند چون شما مهر تایید آن را زدید . امید که وو بیشتر از همه آثارم مقبول باشد