حمایت از تئاتر بی‌سلبریتی باید در دستور کار قرار گیرد

تهران- ایرنا- بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون با بیان آنکه حمایت از تئاترِ بی‌سلبریتی باید در دستور کار قرار بگیرد تصریح کرد: جذابیت یک اثر باید با اتکا به توانمندی بازیگران باشد، نه شهرت و معروفیت.

به گزارش خبرنگار ایرنا، فرهاد قائمیان از بازیگران شناخته‌شده سینما، تئاتر و تلویزیون شامگاه ۱۷ اسفندماه ‌با حضور در تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر، به تماشای نمایش ترقُب به کارگردانی مشترک مسعود شامی و میلاد خرم نشست.

قائمیان پس از تماشای این نمایش گفت: ترقب یک تئاتر منسجم و درست است. سه بازیگر خانم در ساده‌ترین شکل ظاهری با بازی‌های روان و جذاب روی صحنه، ۴۵ دقیقه تماشاگر را با خود همراه می‌کنند و این نشان از توانمندی آن‌ها در کنار کارگردانی صحیح دارد.

تئاتر استاندارد اثری ملهم از مطالعه، عشق و زحمت است

این بازیگر خاطرنشان کرد: پس از تماشای این نمایش می‌توانم بگویم شاهد ورود دو کارگردان جوان و خوش‌فکر به عرصه تئاتر هستیم که نیازمند حمایت هستند. به اعتقاد من اثری که با مطالعه و عشق و زحمت تولید شده و مختصات یک تئاتر استاندارد را دارد، باید حمایت شود تا بیش‌تر دیده شود. علاوه بر مسئولین، اهالی تئاتر و هنرمندان هم باید دراین راستا به یکدیگر کمک کنند، کنار یکدیگر باشند و یکدیگر را حمایت کنند تا همه تئاترها آن‌گونه که شایسته است دیده شوند.

فرهاد قائمیان: حمایت از تئاترِ بی‌سلبریتی باید در دستور کار قرار گیرد

وی افزود: من فکر می‌کنم حمایت از تئاترِ بی‌سلبریتی باید در دستور کار قرار بگیرد. زیرا بنده معتقدم جذابیت یک اثر باید با اتکا به توانمندی بازیگران باشد، نه شهرت و معروفیت. بسیاری اوقات در نمایش‌هایی که توسط یک گروه هنرمند جوان تولید می‌شود، با اثری جذاب و بازی‌هایی تاثیرگذار مواجه می‌شویم که با کمی حمایت می‌تواند تبدیل به یک اتفاق ماندگار بشود. امیدوارم راه‌های رشد و پیشرفت برای هنرمندان جوان هموارتر شود.

نمایش تَرَقُب به نویسندگی مسعود شامی و کارگردانی مشترک مسعود شامی و میلاد خرم طی روزهای پیش رو ساعت ۱۹:۳۰ با مدت زمان ۶۰ دقیقه میزبان مخاطبان تئاتر است.

در این اثر نمایشی مهناز میرزایی، سایه کبیری و مائده جلالی به عنوان بازیگر حضور دارند.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: روایتی از سه دوره حیات آدمی، در هیبت زنانگی بر زمین … هر جهان را بنگر که چگونه یک اتم است.... در بی‌نهایتم هستی که به کار و کار و کار در دَمی، آ-دَم دمید و [دآد] داد آدمی، که بدان. پس تو چه می‌دانی؟!