«تجربه‌های اخیر» اول مهر به صحنه مهرگان می‌رود/ تورق تاریخ زندگی انسان در یک قرن

به گزارش تیوال به نقل از خبرگزاری فارس، سارا داروفروش، کارگردان نمایش جدید «تجربه‌های اخیر» و فارغ‌التحصیل رشته کارگردانی تئاتر از دانشگاه سوره تهران که قرار است از ابتدای مهرماه به صحنه تماشاخانه مهرگان برود، گفت: متن این نمایشنامه برایم جاذبه‌های زیادی داشت. بیشتر از همه جاذبه‌های زیرمتنی و پرداختن به مسائل اجتماعی یک نوع منشور محسوب می‌شود که هم جنبه اجتماعی و هم روان‌شناسانه در آن غالب است.

این کارگردان تئاتر که کار صحنه‌اش را از سال  ۹۲ آغاز کرده و با این کار به ششمین تجربه کاری‌اش می‌رسد، گفت: زمانی که متن امیرضا کوهستانی را مطالعه کردم، احساس کردم این کار از جنبه‌های مختلف مخاطب را اقناع می‌کند؛ چرا که دارای رویکردهای روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، فردگرایانه و عاشقانه و حتی نژادی است. در این متن به خوبی تفاوت دو نسل مشخص می‌شود و تکرار دور تسلسلی که همه ما در زندگی روزمره گرفتارش هستیم.
وی در ادامه افزود: شاید خیلی از ما بخواهیم از پدر و مادر یا پدربزرگ و مادربزرگ‌هایمان بهتر باشیم. در واقع دور تسلسل تکرار می‌شود و این تفاوت‌ها اندک است. تفاوت این متن با سایر متن‌ها این است که من خیلی خودم را در آن پیدا کردم و سوالاتم را پاسخ دادم و به چالش‌هایی در آن دست یافتم. این در حالی است که شاید متن‌های قبلی که کار کرده بودم این همه چند بعدی نبود و تنها یک جنبه را در نظر داشت.

داروفروش با بیان اینکه متن کوهستانی پربار و پررنگ است، توضیح داد: این کار ابتدا خودم را راضی می‌کند و برای من این کار پیش‌برنده بود و یک پله مرا جلوتر برده است. «تجربه‌های اخیر» خیلی خوب می‌تواند با دنیای امروز، جامعه و مردم ما ارتباط برقرار کند؛ اتفاقاتی که سریع در آن رخ می‌دهد در واقع یک قرن را رقم می‌زند و از سال‌های ۱۹۰۰ تا ۲۰۱۸ را مورد توجه قرار دارد.
وی در ادامه گفت: در این کار یک قرن تاریخ به خوبی در متن  با سرعت ورق خورده و خیلی مینی‌مایز مفاهیم منتقل می‌شود. در واقع به نوعی کار به مخاطب تلنگر می‌زند آنچه که عصاره و ماهیت خودش است، منتقل شده و من فکر می‌کنم از هر قشر و طیفی که بخواهند کار را ببینند، برایشان جذاب است.

داروفروش توضیح داد: تصور می‌کنم وقتی نمایش تمام می‌شود، هر کدام از کسانی که کار را دیده‌اند به فکر فرو می‌روند که زندگی و روابطشان چطور پیش می‌رود، روزگارشان چطور است، چگونه پیر می‌شوند و هدفشان از زندگی و ازدواج و فرزنددار شدن و جلو رفتن چیست. به نظرم بعد از اینکه کار تمام شود، مخاطب با کلی سوال از خود سالن را ترک می‌کند. بیشترین بُعد کار هم همان روان‌شناسانه بودن آن است.

این کارگردان تئاتر، یک بعد دیگر این نمایش را توجه به آخرت و زندگی پس از مرگ برشمرد و گفت: اینکه بعد از مرگ برای انسان چه اتفاقی می‌افتد و انسان به چه چیز تبدیل می‌شود نیز در حد یک سوال در کار مطرح می‌شود. مخاطبان کار هر فردی از پیر و جوان و دانشجو و کم تحصیلات می‌تواند باشد و به نظرم کار به اندازه کافی قابلیت این را دارد که همه نوع افراد جامعه را تغذیه کند.

وی درباره اوضاع تئاتر ایران نیز توضیح داد: فکر می‌کنم الان مردم بیشتر به دنبال سرگرمی هستند و کاری که آنها را خوشحال کند و بخنداند. بنابراین بیشتر به دنبال کار کمدی هستند؛ چرا که مردم متأسفانه افسرده هستند و سختی زیادی کشیده‌اند. الآن جوی که وجود دارد و تئاترهایی در حال ساخت است که به وجه سرگرم کننده بودنش خیلی توجه می‌شود؛ در حالی که کار من خیلی سرگرم‌کننده نیست.

داروفروش توضیح داد: من قدری به عنوان کارگردان نگران این فضای جامعه و مردم متقاضی هستم؛ چرا که کار من تفکربرانگیز است و در عین اینکه اطلاعاتی به مخاطب می‌دهد، همانطور هم او را به چالش می‌کشد. البته هنوز هم مردم دوست دارند کارهایی ببیند که آنها را هم سرگرم کند و هم وجه معنوی و تفکربرانگیز داشته باشد و من امیدوار هستم که مخاطبین بتوانند با کارهایم ارتباط برقرار کنند.

وی در پاسخ به این سوال که چرا بیشتر نمایش‌ها در سالن‌های خصوصی اجرا می‌شوند، گفت: شاید به خاطر موانع سالن‌های دولتی باشد اینکه دلائل بی‌خود و پوچ با سدهای زیاد ایجاد می‌کنند و شاید اگر اینطور نبود کارهای بیشتر و بهتری تولید می‌شد و من متأسفم که این محدودیت به وجود آمده برای سالن‌های دولتی باعث شده همه به سمت سالن‌های خصوصی بروند. البته برای ما خوشحال‌کننده است که ما سالن خصوصی داریم، اما همین باعث می‌شود که مردم به سمت همه نوع سالنی سوق پیدا کنند.

این کارگردان تئاتر در پایان گفت: به نظرم باید قدری مسئولان دولتی سهل‌گیرتر و راه‌گشاتر باشند، راه را برای جوانان باز کنند، به آنها اعتماد کنند و به فکرهای خلاق توجه داشته باشند تا آنها هم در مسیری قرار بگیرند که هم خود و هم جامعه‌شان را به تعالی برسانند و فرهنگ و حتی روحیه مردم جامعه را بالا ببرند.