تلاش جنون آمیز براى بیان خویشتن

در «زنان، جنون، پزشکی» آمده: «بیشتر زنان‌اند که در درمان، مستقیماً با روان‌پزشکی زیستی مواجه می‌شوند، پیام این شکل روان‌پزشکی نیز بیشتر به زنان می‌رسد تا مردان، به این دلیل که زنان آمادگی بیشتری دارند تا درباره‌ی مشکلات شخصی خود با دیگران صحبت کنند." تمام تلاش زنی که در جهانی مردسالار به رسمیت شناخته نمی‌شود و طبیعتاً به ثبت درنمی‌آید، صرف بیان خویشتن می‌شود و گویا هرچه بیشتر خودش را بیان می‌کند بیشتر متهم به جنون و دیوانگی می‌شود.»

وی در ادامه افزود: "پرفورمنس «فروغ ساراپینا» نمایشی از این نوع تلاش جنون‌آمیز برای رسیدن به بیان خویشتنی زنانه است. بیانی زنانه که فارغ از دستور زبانی مردانه، زبان خودش را دارد. چهار زن در کافه‌ای گردآمده‌اند، چمدان‌ها نشان می‌دهد که راه درازی پشت سر گذاشته‌اند: از فروغ فرخزاد گرفته تا سارا کین و پینا بائوش و ماریانا آبراموویچ، با زبان و زمان و جغرافیاهای متفاوت که تنها مخرج مشترک و نقطه‌ی تلاقی آنها تلاشی است که در جهت بیان خویشتن به خرج داده‌اند و تبعاتی از نوعی جنون و روان رنجوری را در زمانه‌ی خود متحمل شده‌اند."

کارگردان فیلم «نفس» همچنین اذعان داشت: «انگار محسن حسینی روح این زنان را احضار کرده تا همگی به کالبدی واحد درآیند و رنج و عشق و مشقت و اشتیاقشان را دوباره روی صحنه زندگی کنند و در پایان از پس تجربه‌ی دهشت‌بار شوک و دارو و روانپزشکی-که با طراحی و میزانسنی درست شکل و شمایلی قرون‌وسطایی به خود گرفته- مثل سرنوشت تمام قدیسه ها به‌نوعی از عروج و تجلی برسند. ارجاع مستقیم و آشکار به اجرای «کافه مولر» پینا با آن صندلی و میزهای چوبی و زنی رقصنده که انگار در خواب راه می‌رود رگه‌های طنز تلخی به خود گرفته است، خبری از آن لباس‌خواب و موهای پریشان و آوایِ اپرای مغموم اجرای پینا نیست و در این اجرا به صندلی و میزهای دست و پاگیر، ممیزی نیز افزوده‌شده و دست و پای بازیگران را بیشتر بسته است.»

وی در پایان افزود: «حرکات و بازی بازیگران زن به‌نوعی بیش از آنکه به رقصیدن شبیه باشد به هیستری می‌زند، در هیستری که به اختلالی زنانه معروف است، زن براثر فلج عصبی، نه به زبان کلام، که با زبان جسم و تناش ارتباط برقرار می‌کند. از طرفی انگار خود هیستری آخرین تلاش برای بیان خویشتن است آن‌هم درست وقتی‌که جهان مردانه قادر نیست جهان زن را درک کند و به رسمیت بشناسد. انگار آخرین شعله‌ی آتش که به قول فروغ بلندترین شعله‌ی آن‌هم هست خود جنون و دیوانگی است، درصحنه‌ای از نمایش با میزانسن و اجرایی هولناک چهار زن روی میزها ایستاده‌اند و انگار به صلیب آتش کشیده شده باشند هر یک به ژاندارک زمانه‌ی خود بدل شده‌اند. پرفورمنس «فروغ ساراپینا» را باید دید، توضیح دادنش از لطفش کم می‌کند.»

در این نمایش روجا جعفریان، سپیده صیفوری، الهه مونسی، آزاده بهمنش و محسن حسینی ایفای نقش داشته و همچنین طراحی و کارگردانی اثر بر عهده محسن حسینی است.
از دیگر عوامل مى توان به فاطمه ذوقی ( دستیار اول کارگردان و برنامه ریز ) ، تام ویلمز، یوهان یوهانسن ( موسیقى )، محسن حسینی ( طراح صحنه )، جلال تهرانی ( مشاور در طراحی صحنه و طراح نور )، محسن حسینی ( دراماتورگی و کرئوگرافی )، شیرین قیومی ( طراح لباس )، مازیار تهرانى ( گرافیست )، سلمان آقارضی ( ساخت دکور پالت‌ها و میزها )، خشایار حسامی ( عکاس و ساخت تیزر تبلیغاتى ) ، نیلوفر یکرنگی ( دستیار تصویربرداری )، حمید عطایی نژاد و محمد عطایی نژاد ( ساخت افکت‌ ، صدا و امور تدوین برای سیکلوپد )، سارا حدادی ( مشاور رسانه اى - مکث)، محمدرضا ایمانیان( مدیر روابط عمومی و  تبلیغات - مکث ) اشاره کرد

«فروغ ساراپینا» به نویسندگی، طراحی و کارگردانی محسن حسینی در سالن استاد ناظر زاده تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه می‌رود و علاقه‌مندان می‌توانند با مراجعه به سامانه تیوال و یا یا گیشه سالن به دیدن این اثر هنری بنشینند.