یادداشت رضا رفیع، شاعر و طنزپرداز، برای نمایش «اوردوز»

هم اکنون از اتاق تشریح اجساد درآمده ام. اولین بار است که وارد اتاق تشریح شدم. مجلس کالبدشکافی و تشریح یک اوردوز کرده. مرگ و اعتیاد دو مقوله ی تلخی ست که در سالن تشریح چلنج بین دکتر و طفلکی مرد اوردوز کرده است.
به گفتن آسان است اما به عمل کاره هر کس نیست از دل مرگ طنزآوری و توامانِ با نکوهش ِ پدیده ای چون اعتیاد، خنده ای به وسعت دل و به پهنای صورتِ تماشاچی، نقش کردن.
حامد رحیمی نصر نویسنده،  کارگردان و بازیگر نمایش "اوردوز" با بهرمندی از تجربه، دانشِ فنی و نبوغ خود از اعماقِ چاهای پلید اجتماعی و تاریکا و ناشناخته های هستی دومقوله‌ی اعتیاد و مرگ را بن مایه‌ی طنزی تلخ قرار داد و مخاطب خود را با اتفاقی ویژه همراه کرد و در پایان خطری را هشدار داد. خطر اوردوزی که از فردیت به جمعیت رو به فزونی است!
گاهی یک جامعه دچار مصرفگرایی بیش از حد می شود آنوقت است که  جامعه اوردوز کرده است.

نمایش "اوردوز" نیشتری است بر دُمل  چرکینِ اعتیاد، دملی که فقدان آن  در بزنگاهی سر باز کرده و عفونت اش درد و زخمی دوچندان خواهد داشت.

به حقیقت موضوع نمایش حرف روز جامعه ماست و با چیره دستی خاصی به زبان و گویش ِ طنز آنهم از جنسِ "موقعیت" همراه با دیالوگ های پخته و سنجیده ای به مخاطب عرضه می‌شود. این در حالی ست که چنین محتوایی تنها توسط بازیگران توانمند با ظرافتِ خاصی به اجرا درخواهد آمد. پس بازی های خوب و روان نمایش نیز از نقاط عطف آن است.
بدون تردید شما در مواجهه با این  روایتِ نمایشیِ جذابُ اجتماعی،  میخکوب خواهید شد!  آنهم در اتاق تشریح و همراه دوجسد و مامور تشریح اجساد.

مراقب باشید از خنده "اوردوز" نکنید!