یادداشت سینا ییلاق بیگی طراح صحنه ی "کابوس هایی در مضرات دخانیات"

نمایش کابوس هایی در مضرات دخانیات به نویسندگی و کارگردانی افسانه زمانی از یکشنبه 22 آذر هر روز ساعت 18 در تماشاخانه ی استاد انتظامی خانه ی هنرمندان ایران به روی صحنه می رود این نمایش که به شیوه ی تئاتر اشیاء اجرا می شود از سوی دبیرخانه ی جشنواره ی بین المللی تهران – مبارک به عنوان اثر برگزیده ی جشنواره برای اجرای همگانی معرفی شده است سینا ییلاق بیگی طراح صحنه ی این نمایش در خصوص طراحی اجرایی این منولوگ یادداشتی منتشر کرده است.

سالن‌های بلک‌باکسِ کوچک، اجرای هم زمان چند نمایش در یک سالن ، نمایش‌های تک‌نفره و ... از اتفاقات  چند سال اخیر تئاتر کشورمان است که می‌توان آن را محصول مستقیمِ اقتصاد تئاتر دانست. به هر تقدیر، ظهور و رشد و فراگیری این گونۀ تئاتر در ایران، محصول هر چه باشد، فرآیندی‌ست که در حال حاضر مخاطبان و دوستداران ویژۀ خود را یافته است و گواه این مطلب، نمایش‌های موفق تک‌نفرۀ چند سال اخیر است. البته باید به این نکته اشاره کرد که نمایش تک‌نفره قدمتی به اندازه ی تاریخ نمایش دارد؛ دورانی که یک بازیگر به همراه همسرایان یک تراژدی را برای تماشاگران به اجرا می‌گذاشت. به هر تقدیر، این شکل نسبتاً پر مخاطب تئاتر (نمایش تک‌نفره) ، که گاه با مونولوگ یا تک‌گویی یک سان فرض می‌شود، می‌تواند گفتگوهای دو نفره یا موقعیت‌های چند نفره خلق کند و حتی پرسپکتیو و اتمسفر یک نمایش چند پرسوناژه را در معرض دید مخاطب خود قرار دهد. در امتداد موضوع ارتباط با مخاطب، طراحی صحنه، لباس، نور، گریم، صدا، موسیقی و سایر عناصر هنری، بصری و صوتی یک نمایش، به شکلی تمام قد به یاری این ارتباط (با مخاطب) می‌شتابد. همانگونه که بازیگر یک نمایش تک‌نفره بار خلق تمام موقعیت های نمایشی و خلق پرسوناژهای متعدد را به دوش می‌کشد، طراحی صحنه نیز باید در عین کمینه‌گرایی، تصویری واحد و فراگیر از نمایش ارائه دهد. این نوع از طراحی باید قابلیت جابجایی داشته باشد و پاسخگوی نیازهای متنوع تصاویر صحنه‌ای باشد؛ که این امر در سالن‌هایی که امکانات صحنه و نور باید میان دو یا سه گروه نمایشی تقسیم شود، کاری بس دشوار و گاه حتی دشوارتر از طراحی برای یک نمایش بزرگ با شخصیت‌های متنوع در یک سالن تئاتر عظیم است.طراحی برای این گونه نمایش ها بیشتر به ایجاد یک فضای بصری با کارکرد های متنوع می انجامد که غالبا از رئالیسم فاصله گرفته و تجرید می انجامد. در این میانه، نمایش کابوس‌هایی در مضرات دخانیات، نمایشی‌ست دلنشین، با ریتمی خوش‌آهنگ و بازی و میزانسن‌هایی چشم‌نواز که با چاشنی تئاتر اشیاء، موفق به خلق تصاویری متنوع با رویکردی کمدی شده است.