برشی کوچک به مفیستوی بزرگ تئاتر دانشگاهی ایران

"مفیستو" ی دکتر مسعود دلخواه از جهات گوناگون در تئاتر این روزهای ما چشمگیر و اثرگذار است. کارگردان به سراغ متنی رفته است که به معنای دقیق و اخص کلمه  چالش‌برانگیز است؛ متنی که توأمان پیچیدگی‌های شکلی و مضمونی دارد و تحلیل و دراماتورژی آن مهارت و کاربلدی می‌خواهد. خوشبختانه دکتر دلخواه به‌عنوان آکادمیسینی هنرمند به خوبی از عهده این چالش برآمده است. در اجرا، کارگردان سخت‌ترین مسیر در اوضاع کنونی را برگزیده؛ انتخاب بازیگرانی جوان اما بسیار پرانگیزه که نخستین هدفشان صرفاً نه اجرای زودهنگام اثری روی صحنه بلکه ابتدا لذت کار و تمرین درست و هدفمند بوده است.  و جالب اینکه بازیگران باتجربه‌ای مانند اسماعیل کاشی و علی اکبری با هدایتهای درست کارگردان به هماهنگی کاملی با بازیگرانی که برخی از آنها نخستین اجرای جدی خود را تجربه می‌کنند، دست‌یافته‌اند. مفیستو از معدود اجراهای این سال‌هاست که از موسیقی به شیوه‌ای درست و در خدمت مضمون و شکل اثر سود می‌برد و درعین‌حال  کاربردی افکتیو هم دارد. طراحی صحنه نیز به‌شدت کاربردی و هماهنگ با نورپردازی است که طراحی لباس متناسب با شخصیتها، فضای کلی اثر را تاثیرگذار کرده است. اجرای "مفیستو" یک بار دیگر ثابت کرد که تئاتر دانشگاهی اگر بر مداری درست حرکت کند همچنان می‌تواند جریان ساز و در یک کلمه نجات‌بخش باشد و ما را به آینده‌ی این هنر امیدوارتر سازد.