گفتگویی با مجتبی مهدی کارگردان نمایش " طبل بزرگ"

دو سوآل از مجتبی مهدی کارگردان نمایش " طبل بزرگ"

* چطور شد که رفتید سراغ نمایش سنتی آن هم برای بچه ها ؟

به خدا قصد بدی نداشته ام ، اما واقعا نمی توانم دلیل خاصی برایش پیدا کنم ، هیچوقت برای شعله ور شدنِ جرقه یی که شاید به صورت کاملا ناگهانی در ذهنم شکل می گیرد دنبال دلیل و بهانه نیستم ، من فقط اجازه می دهم که جرقه شعله ور شود و پا بگیرد و جای خودش را در ذهنم باز کند ، به همین دلیل است که شاید فضای هیچ کدام از کارهایم شبیه هم نمی شود با اینکه همیشه این منم که نگاه می کنم و این منم که می نویسم و این منم که دنبال سادگی و سلامتِ قصه ها می گردم اما همیشه این من نیستم که شکلی را انتخاب می کنم و یا حتی به اتمام می رسانم . اما در خصوص نمایش "طبل بزرگ" باید بگویم که اتفاقا این مورد از آن مواردی نیست که یک دفعه و بدون مقدمه به سرم زده باشد بلکه مدتها بود که دنبال چنین اتفاقی بودم چراکه برخلاف خیلی از دوستانم معتقدم که می شود برای بچه ها هم نمایش سیاه بازی اجرا کرد و حتما و قطعا جای اینگونه نمایش ها ، تالار سنگلج نیست .

* فکر می کنید یک بچه ی 4 یا 5 ساله هم می تواند با نمایش شما ارتباط برقرار کند ؟

بستگی دارد که ارتباط برقرار کردن را چگونه تعریف کنیم . خوب یادم هست که در دوران نوجوانی با شهر قصه ی زنده یاد "بیژن مفید" آشنا شده ام و باز هم خوب یادم هست که کلیت قصه را در آن زمان به درستی درک نمی کردم اما ، قطعا و بدون تردید ارتباطی که بین من و این نمایش در آن ایام برقرار شده بود مثال زدنی و انکار ناشدنی ست ، و شاید خیلی چیزهایی که امروز در شناخت وزن و نظم در نمایش اندوخته ام و به کار می گیرم از انواع همین ارتباط هی تنگاتنگ سرچشمه گرفته باشد.

در حالی که بسیاری از دوستانم ارتباط برقرار کردن را به مفهومِ درک و فهمِ تمامیت جوانب یک اثر از سوی مخاطب می دانند و می شناسند و توصیه می کنند ، خدا را شکر می گویم که در آن دوران چنین دیدگاهی حداقل از سوی خانواده برمن اعمال نمی شد و گرنه شاید خیلی از یافته های امروزم را اصلا یا به دست نمی آوردم و یا به طور کلی مسیر زندگی ام را عوض می کرد که البته گناهی نابخشودنی برای اطرافیانم محسوب می شد.

حرفِ من بسیار ساده است و قابل فهم است ، می گویم اجازه دهید بچه های سنین پایین تر ، حتی اگر مفهوم کلی قصه را به درستی درک نمی کنند با عنصر دیگری در نمایش درگیر شوند و ارتباط برقرار کنند مگر اینکه دیدن یک نمایش به دلایلی برای آنها زیان آور و یا ترس آور یا اساسا آسیب زننده باشد .

قطعا در آن صورت باید گروه سنیِ مخاطبین یک اثر را مشخص کرد و حتی از استفاده ی گروه های سنی دیگر جلوگیری به عمل آورد.