گلابگیری چشم نمی خواد ، دل می خواد

به گزارش تیوال به نقل از ایران تئاتر
شناسه مطلب: 63654

ایران تئاتر - نمایش فصل بهار نارنج عنوان نمایشی با کارگردانی غلامرضا عربی است که با بهره گیری از توانایی بازیگران نابینایش توانست تماشاگر را راضی کند و یادداشت زیر بر فضایی مملو از عشق به وطن و خانواده در این نمایش دلالت دارد.

 بهنام حبیبی در یاداشتی که برای ایران تئاتر نوشت از اجرای این نمایش و آنچه حکایت مردان فرهاد کیشی که عشق شیرین داشتند و حماسه دفاع از خاکشان را آفریدند نامیده آورده است:

«فصل بهارنارنج» را باید دو بار دید و دو بار درباره‌اش نوشت. در نگاه اول، متن، کارگردانی و طراحی صحنه را می‌بینیم. «فصل بهارنارنج «روایتی آشنا دارد از دلدادگی در بین مردمی که بین عشق وطن و عشق»گُلی «، یکی را برنگزیدند و به دیگری پشت نکردند. حکایت مردان فرهاد کیشی که عشق شیرین را در دل داشتند و با تیشه تفنگ خود بر پیکر بیستون حماسه دفاع از خاکشان، دلنبشته هایی جاودانه سرودند و وصال شیرینشان را با نثار جان و تنشان چه عاشقانه جشن گرفتند. داستان، در پیچ‌وخم سُرایش دلدادگی‌ها و دل‌تنگی‌ها، تلنگرهایی ماهرانه و دقیق نیز به کشمکش‌های مندرس فرهنگی در باب ازدواج می‌پردازد که آن‌ها نیز به‌خوبی بر تقابل نیکی و پلیدی در داستان می‌افزایند.

کارگردانی نمایش که بی‌هیچ اصراری، بر اسکلت طراحی صحنه ویژه این نمایش گام می‌نهد، از این متن به‌ظاهر سنتی، اجرایی تقریباً نو و هیجان‌انگیز ارائه می‌کند. هدایت بازیگران این نمایش با توجه به توانایی ویژه‌شان و با نگاهی به نوع طراحی صحنه، بسیار شایسته ستایش است. اما بهره بسیار کم کارگردان از افکت‌های دیداری و شنیداری، چون نور، موسیقی،... قدری به یکنواخت شدن صحنه‌های کش‌دار و تحمیل باری سنگین‌تر بر دوش بازیگران می‌انجامد. اگرچه بازیگران نمایش، از بینش صحنه و میزان سن ناتوان‌اند ولی این امر مانعی برای ایجاد تابلوهای صحنه‌ای و یا آفرینش پوزیسیون‌های متنوع فردی برای بازیگران نیست،  ولی کارگردان در انجام این ترکیبات صحنه‌ای، کمرنگ پدیدار می‌شود.

امانگاه دوم من به این نمایش، تماشای جشنواره‌ای به نهایت سخن زیبا، از آفرینش عشق، احساس، هنر و انسانیت با بازی گروهی از مردان وزنان ماست که تا تماشاگر، خود این اعجاز بی‌نظیر را به روی صحنه»تالار محراب «نبیند شاید باورش سخت باشد که انسان‌ها برای ابراز عشق و احساس، راه خود را می‌یابند و از آن بهره می‌برند و به قول»گلی «: »گلاب‌گیری چشم نمی خواد، دل می خواد!«. بازیگرانی که به ما می‌آموزند عشق را نه با چشم سر که با چشم دل باید دید و معشوق را از چشم دل تا ژرفنای وجود، میزبانی کرد.

"فصل بهارنارنج» با درخشش بازیگران ویژه‌اش که هر یک ستاره‌ای هستند در تئاتر سرزمین ما، با تکیه‌بر متن مقبول و زیبایش، بر صحنه ویژه و هوشمندانه‌اش و با توانایی درخور ستایش کارگردانش، خاطره‌ای به‌یادماندنی از حضور عشق در فرد فرد انسان است که نه با چشم سر که با چشم دل به جهان می‌نگرد. انسانی که می‌داند:«عاشقی چشم نمی خواد، دل می خواد.»