کنسرت خیریه فرزاد میلانی در محک

گفتگو: فهیمه کوشا

تیوال-کنسرت خیریه فرزاد میلانی ۹ مرداد ماه ۱۳۹۳در موسسه خیریه محک برگزار می شود.

مختصری از زندگی هنری خود بگویید و بفرمایید قصه موسیقی برای شما از کجا آغاز شد؟

فرزاد میلانی هستم، متولد سال۱۳۶۲در تهران و فارغ التحصیل رشته فیزیک اتمی- مولکولی از دانشگاه علم و صنعت. سازهای پیانو و آکاردئون را در کودکی به صورت تجربی فرا گرفتم و در نوجوانی پس از فراگیری هارمونی و تئوری موسیقی شروع به آهنگسازی و تنظیم کردم.

در مورد انتشار نخستین آلبوم خود با عنوان «آکاردئون» که آلبومی بدون کلام است توضیح دهید.

این آلبوم که در واقع به عنوان اولین و جدی ترین فعالیت من در حوزه ی موسیقی است و در اردیبهشت ماه ۹۱ توسط نشر موسیقی بتهوون منتشر و رونمایی شد، مجموعه‌ای تلفیقی است با محوریت ساز آکاردئون و همراهی پیانو، گیتار بیس و درامز. در این آلبوم سعی کرده ام با تلفیق موسیقی مقامی شرقی و هارمونی‌ سبک جز، فرمی متفاوت از موسیقی شرقی را به مخاطب خود ارایه دهم. از سبک و شیوه موسیقی که کار می‌کنید برایمان بگویید. تقریبا در تمامی آثار منتشر شده من از آلبوم آکاردئون گرفته تا قطعات پاپ و بازسازی‌هایی که روی تصنیف های قدیمی انجام داده‌ام، می‌توان نوعی تلفیق را پیدا کرد: تلفیقی که من اسمش را «اوریِنتال فیوژن» یا «تلفیقی شرقی» می‌گذارم. موسیقی تلفیقی به این معناست که عناصر مشترک در دو نوع موسیقی مختلف پیدا و به هم ربط داده شوند؛ به طوری که یک قالب جدید ایجاد شود. من همیشه سعی می‌کنم در آهنگسازی پاپ از قوانین جهانی ساخت موسیقی استفاده کنم، چیزی که با تعریف متداول موسیقی پاپ ایرانی بسیار متفاوت است.در اکثر آهنگ های ایرانی ابتدا شعر یا ترانه بر پایه ی اوزان عروضی سروده می‌شود و سپس ملودی و تنظیم انجام می‌شود؛ روشی که از دید قواعد جهانی درست نیست. سعی من همواره بر این است که ملودی و کلام را با هم بسازم و سپس تنظیم قطعات را انجام دهم.

دغدغه ی اصلی شما برای خلق یک اثر چست ؟

تمام تلاش من این است که کمی موسیقی جدی در ایران تولید شود. موسیقی‌ای که ارزش بین المللی داشته باشد و بتوان به موزیکالیته آن بالید و در ضمن بتوان در آن هویت ایرانی هم پیدا کرد تا حدی که اگر شنونده ای فارسی زبان نیست باز هم با شنیدن موزیک از آن لذت ببرد.

در مورد ویدیو کلیپی که چندین ماه پیش از شما در فضای رسانه ای منتشر شد کمی برایمان توضیح دهید.

ایده اصلی و کارگردانی این اثر از طرف خانم صبا مسجدیان بود که به زبان اشاره ترجمه شد و توسط 10 نفر از افراد ناشنوا و کم شنوا اجرا شد. آهنگسازی، ترانه و تنظیم و خوانندگی این اثر را خودم انجام دادم و می‌توانم بگویم که اولین موزیک ویدئوی ایرانی به زبان اشاره است. ایده کلی ترانه این اثر امید به زندگی است برای انسانهایی که در خود به هر دلیل احساس ضعف و نا امیدی می‌کنند. خوشحالیم که این کار در فضای مجازی مورد استقبال مردم قرار گرفت و برای بسیاری تاثیرگذار بود.

از کنسرتی که پیش رو دارید بگویید، هدفتان از این اجرا چیست و اینکه چه کسانی شما را در این برنامه همراهی می‌کنند؟

این کنسرت قرار است پنجشنبه ۹ مرداد ماه در سالن بیمارستان محک در دو سانس اجرا شود که تمامی عواید سانس اول به کودکان مبتلا به سرطان موسسه محک تعلق خواهد گرفت. البته من پیش‌تر از این، تجربه اجرا در چنین مراکزی را داشته ام که باید بگویم اتفاق بسیار خوب و لذت بخشی است. در این کنسرت دوستان خوبم ارشیا والی (ترمپت و کوبه ای)، فرنام فرهنگ (عود)، احسان احدی (گیتار)، فریبرز فرهادی (درامز) و آرش گلشنی (بیس گیتار) به عنوان نوازنده حضور خواهند داشت و خودم هم پیانو و آکاردئون می‌نوازم.در این کنسرت تعدادی از قطعات آلبوم آکاردئون و تعدادی تصنیف های قدیمی را با تنظیم جدید اجرا خواهیم کرد و تعدادی از بازیگران تئاتر و سینما هم با حضوردر کنسرت از این حرکت حمایت خواهند کرد.