تئاتر امیلی به کارگردانی حمیدرضا قدیانی و مرتضی ظفر به‌روی صحنه می‌رود

لطفاً خودتان رو معرفی کنید.
مرتضی ظفر نویسنده و یکی از کارگردانان تئاتر «امیلی». «امیلی» با کارگردانی آقای حمیدرضا قدیانی  و من به روی صحنه می‌رود.

چگونه ثمری شدید؟
_من با آقای میلاد تقی‌پور حدود ده سال پیش آشنا شدم و ما فعالیتمان در حوزه فیلم کوتاه بود و حالا جسته‌گریخته سالی یک تا دو کار انجام می‌دادیم.. آقای تقی پور به کلاس‌های ثمر رفت و من از اولین کارشان کنار ایشان بودم البته در کار دوم نویسنده و مشاور کارگردان بودم و از کاره سوم مستقل کارکردم. اما ازآنجایی‌که من ثمری نبودم قادر به انجام فعالیت مستقل هم نبودم اما استاد محمدرضا ژیان اجازه دادند و ما را هم عضوی از خانواده ثمر به‌حساب آوردند.

پس از یک رفاقت به ثمر رسیدید! جشنواره ثمر رو چگونه می‌بینید و آینده‌ی آن را چه طور پیش‌بینی می‌کنید؟
من در سه دوره قبل این جشنواره حضور داشتم.. از زمانی که سالن‌ها کوچک‌تر و سطح کارها کمی پایین‌تر بود اما در هر دوره این جشنواره پیش رفته چشم‌گیری حاصل می‌شود که جز خوشحالی و افتخار چیزی به همراه ندارد. هر دوره اساتید حاضر و حمایت‌ها بهتر می‌شود و سطح کارها روزبه‌روز بالاتر می‌رود. چیزی که در عصر امروز حاکم است نبودن زمینه‌های مناسب ساختاری در هر مبحثی از اقتصاد و اجتماع تا هنر است که با آموزش های نیمه کار افراد را فقط سرگردان‌تر می‌کند. اما اتفاقی که در ثمر می‌افتد فارغ از آموزش‌ها صرفاً در رابطه با جشنواره فضایی است برای رشد جوانان از دیده شدن خود تا اثبات به مردم و خانواده ...و فهماندن پیشرفت خود با عمل. جدا از تمام این‌ها ثمر زمینه ایست برای به چشم تهیه‌کنندگان آمدن و در دید آنها بودند و به‌مراتب پیشامد اتفاق‌های بهتری است. این جشنواره اگر بماند و مستمر شود از بهترین خواهد بود چنانچه می‌توان همراه با مجموعه‌های دیگری شد و به سطح رقابت را بالاتری رسید.

فرمودید در سه دوره‌ی قبل هم حضور داشتید، فضای جشنواره خارج از کادر اجرایی و هر چیز در میان گروه‌ها و هم دوره‌ای‌ها به چه صورت است؟ آیا رقابت به دوستی غلبه کرده؟
رقابت همیشه رقابت است هرکس دوست دارد خودش برنده شود و غیرازاین کمی دور از ذهن است. چیزی که هست کمک کردن به یکدیگر است زیرا اکثراً کسی برد را ۱۰۰% نمی‌بیند. همه دوست دارند تجربه کسب کنند و تا الآن سعی کردند به هم کمک کنند. این همراهی و کمک و خط نامرعی است بین ما که از بین نمی‌رود. ما رقیبان رفیق هستیم.

خودتان برتری در کدام قسمت جشنواره برایتان حائز اهمیت است؟
جواب قطعی نمی‌توانم بدهم اما شخصاً متن را دوست دارم و حسم بر این است که متن از هر چیز این کار جلوتر است حتی از کارگردانی...درست است که تئاتر به اجرا و اتفاق روی صحنه است اما متنی اگر درست باشد شاید کارگردان دیگری بتواند آن را بهتر به صحنه بکشاند.

و در نهایت  یک تعریف منطقی و یک تعریف احساسی و دلی از کارتون اگر دارید بفرمایید.
من خودم معمولاً در مورد خود کار صحبتی نمی‌کنم و اگر سخنی هست در قوت کار روی صحنه بیان می‌شود. اگر قرار به صحبت از کار باشد دیگر چرا اجرا ببینیم؟

سپاس از شما، با آرزوی موفقیت

گفتگوکننده: وستا جعفرنیا