من در نمایش «دُنکیشوت» به رقم آن ذهنیت و پرسوناژی که همه تصور میکنیم در اثر جواد مولانیا قاب دیگر و روایت دیگری است، من یک سانچوی دیگر را روی صحنه پیدا کردم و یک «دنکیشوت» با لحن و احساسات متفاوت را تماشا کردم، به نظرم گروه نمایشی بسیار منسجم بودند. فکر میکنم در این نمایش دنیایِ نگاه دُنکیشوت به جهان پیرامونش انسانیتر روایت شده، و کاراکتر متاثرتری را روی صحنه تماشا کردم. بازیگران نقش سانچو و دنکیشوت بسیار خوب به هم گره خورده بودند و در کنار جفت جذابی را به نمایش گذاشتند.
به نظرم این اثر اتفاق متفاوت و دیدنیای بود، به دیدن این اثر دیدنی بنشینید.