صحبت های هنرمندان درباره نمایش علی کوچیکه

جمشید مشایخی پس از دیدن نمایش «علی کوچیکه»: خیلی عالی بود. من اصلا اهل دروغ نیستم، اگر خوب نبود حرفی نمی زدم. بی ادبی است که بگویم بد بود. این نمایش عالی بود.
 بهزاد فراهانی: سر تمرینات زنده یاد شاهین سرکیسیان فروغ به کرات حاضر می شد و بیشتر نقدی که به کار شاهین وارد می شد، او نقد می کرد، تحلیل می کرد. زبان فرانسه را می دانست و با شاهین صحبت می کرد. لحظات قشنگی که توی این کار دیدم، بو و عطر و رایحه ی خوبِ زنانه فروغ را در کار می بینم. و بازی درخشان  سارا تقوی. رهبری حسین فرخی هم خیلی خوب بود. به نظرم زیباترین بخش این کار، بهتره که بگم درخشان ترین بخش این کار بعد از بازی خوب سارا تقوی، دراماتورژی کار بود. من دراماتورژی کار رو خیلی دوست داشتم.
جلیل فرجاد: همون چیزیه که روی تابلو نوشتم. کار لطیف و قشنگی بود. درباره بازی سارا تقوی نیز اضافه کردند به اندازه نوشتار کاری که ارائه دادند، بازیشون خوب بود.
مادر سارا تقوی، به عنوان یک تماشاچی: کار قشنگی بود. در لحظه به لحظه اش اشعار فروع نشان داده شده بود. تقریبا زندگی فروغ نشان داده شده بود. کارگردان خوب کارگردانی کرده بود. من به عنوان یه تماشاگر اینجا حضور دارم و این از افتخارات من است که شاهد بازی دخترم سارا بودم. سارا پانزده سال است که در این رشته فعال است ولی دیده نشده است.
محمد رضا حیدری: خیلی از کار تئاتر سردرنمیارم ولی از دیدن این کار و نمایش بسیار لذت بردم. تجربه بسیار شیرینی بود برای من. و برای آقای فرخی و گروهشون آرزوی آینده بهتری دارم.
علی بهمنش: راضی بودم. خیلی خوب بود . هم متن جذاب بود و هم بازی. کارگردانی هم که بر عهده استاد بزرگوار بود، دیگه کار رو کامل می کرد.
طاهری راد: من از نمایش بسیار لذت بردم. اون چیزی که در واقع شعر فروغ رو تجسم می کرد و کار رو بصری می کرد برای من جذابیت داشت. طبعا من کارهای حسین فرخی رو در سال های قبل دیده بودم . تک بازیگری و تصویر سازی این قضیه سخته که بخواهیم با یک نفر مونولوگ کار کنیم هرچند که تئاترمون، با شرایط امروز داره یه سری مونولوگ ها بهش اضافه میشه، شرایطی است که به هر حال وجود دارد. ولی مونولوگ هم داریم تا مونولوگ... تا حالا دو تا مونولوگ دیدم یکی کار آقای اصغر همت که الان در سنگلج روی صحنه است و دیگری مونولوگ علی کوچیکه از حسین فرخی است که هر کدوم تصویر سازی زیبایی رو برای من داشت و مهم این که  این توانایی رو کارگردان به بازیگر می ده که بتونه ازش توانایی های مختلف بازی رو بگیره، این درخور و شایسته است. لحظه هایی که تصویر سازی کرده بود، به زعم من کار دراماتیکی بود که رمانتیک بود. یعنی کار شاعرانه ی دراماتیک شده بود. و این قابل تقدیر بود. تمام عناصر کار  دست به دست هم دادند تا ما یک کار قشنگ رو ببینیم. در جاهایی اون  فضاهایی که  بین رئالیسم و غیر واقع گرایی معلق بود، اینها یک جاذبه هایی رو ایجاد می کرد که آیا دارد از واقعیت به فرا وافعیت می رود یا از فراواقعیت به واقعیت؟ و این قشنگ بود. این به نظر من  نقطه مثبت کار بود که بازیگر تونسته بود در بیاره و هم عوامل و عناصری که آقای فرخی چیده بود؛ در واقع شیوه ی خاصی بود، چون کار خیلی راحت روی یک لبه است، خیلی راحت می شد کار رو پرت کرد به اون طرف و ذلیل کرد یا میشه کار رو بالابرد یعنی روی یک لبه داشت حرکت می کرد بین این دو تا که یا واقعیت باید باشد یا غیر واقع، ولی چون شعر است و شعر رو تجسم بخشیده بود این انعطاف رو داشت کار و این نقطه قوت کار بود.
مهدی میامی: در این نمایش اولین چیزی که تو این کار به چشم می خوره، یک بازی روون و یک دست از بازیگری است که متاسفم - به خودش هم گفتم - که من تا به حال ندیده بودمش. خیلی دقیق و حساب شده روی این متن کار کردند، متنی که من متوجه شدم خودش هم نوشته است. خیلی دقیق انتخاب درستی داشته است. در کل به نظرم هم در نوشته موفقه، هم در بازی.  این کار می تونست که  هرز برود  اگر یک کارگردانی دقیق نداشته باشه ولی روی لحظه به لحظه اش  معلومه که کارگردانی شده، حساب شده است، روی اشیائی که روی صحنه است و... خوشحالم که اجرا رو دیدم.