مانیا سماواتی فعال هنری

درود فراوان.🙏
ضمن عرض خسته نباشید خدمت تیم کارگردانی و تیم اجرایی.
در این سال ها کمتر گروهی پیدا می‌شد که از متن های کمتر خوانده شده شکسپیر استفاده کند.در بدو ورود تمرکز خوب گروه بازیگر و شروع بازی خود حتی پیش از نشست تماشاگران چشمگیر بود که باعث باورپذیری شخصیت ها می‌شد. اما در ادامه، بازی بازیگران گاهی زودتر از موعد بود و بازیگر مشهود بود که به طور کامل آماده ی دیالوگ گویی و یا ری اکشن خنده است.
اردوگاه نظامی از همان اول که بازیگران دیگر اضافه شدند؛ از نگاه من جامعه را القا کرد که در آن هر نوع آدمی بود از نابینا گرفته تا سن بالا و مرد و زن وجود دارند( که البته نیازی به این تعداد زیاد نبود گاهی افراد به طور کل نیاز نبودند روی صحنه باشند و اسیبی به خط داستانی نمی رسید) مفهوم اختلاف طبقاتی بین زندانیان و زندان بان به راحتی ایجاد شد.هماهنگی بین تعداد زیادی از بازیگران یکی از نقاط قوت این نمایش به حساب می آمد ریتم نمایش تا جایی متناسب اما از جایی به بعد ریتم به شدت پایین بود یکی از دلایل آن بیان مونوتن بود که گاهی به داد و فریاد هم تبدیل میشد که نوعی ضعف جدی به حساب می آمد.گرچه قسمت های آواز به خوبی بیانگر هماهنگی و تمارین زیاد آنها بود.
بعضی شوخی های بیش از حد و گاهی هم بی پرده، مزاحمت ایجاد می‌کرد و از خط داستانی ما را دور میکرد.قسمت تعویض نقش برای ایموژن که دستمال طی صحنه ... دیدن ادامه ›› های متعدد به دست افراد متفاوت می افتاد باعث قطع ارتباط تماشاگر و بازیگر می‌شد چرا که تماشاگر می‌بایست تا آخرین صحنه بازیگر را با یک شخصیت دنبال کند(حتی اگر نمایش در نمایش باشد) اما اگر به منظور آن است که این نوع شخصیت در بسیاری از افراد جامعه موجود است پس تعویض کارکتر ایموژن بین زندانیان روش خوبی برای انتقال آن نبود.
استفاده از سایه نیز به جا و باعث افزایش زیبایی اثر شده بود که به راحتی فضای سیمبلین را طراحی می‌کرد.
با وجود تمام اینها نمایش خوبی بود که اگر نکات گفته شده هم در نظر گرفته شود به حد اعلاتر نیز خواهد رسید.