نمیخواهند تو را در ماتم و غم
چه کس زیبا بود در قامت خم؟!
برو یا با خودت یا با کسی باش
که خواهد دیدنت در هر دمادم
***
فرقی نمیکند کجا؟
هر جا تویی، منم.

حقایق توان آن را ندارند که آرمان ها را از میدان به در کنند. این آرمان ها اگرچه تاکنون محقق نشده اند در آینده محقق خواهند شد. همه به افق دوردست چشم دوخته اند.
چنین دیگاهی کمک می کند که توضیح دهیم چرا حتی سالها بعد از آنکه وحشت دوران استلالینیسم بر همه عیان شده بود، کمونیستهای قدیمی نمی توانستند از باورشان که بی اعتبار شده بود دست بکشند. برای آنها تلاش و کوشش در راه تحقق آن آرمان در واقع تلاش برای دست یابی به رستگاری فردی بود؛ به معنای کنار گذاشتن خواسته های کوچک فردی، روی گردانی از منافع شخصی و حرکت در جهت منافع همگانی با از خودگذشتگی. دست کشیدن از این آرمان به معنی کتمان کل زندگی آن فرد بود.
جامعه ی خوب جایی است که هر فردی بتواند در آن خوب زندگی کند. کسانی که حاضرند از رفاهشان در راه هدفی والا دست بکشند از دیگرانی هم که چندان مشتاق چنین کاری نیستند می خواهند که آنها نیز چنین کنند. نظام سیاسی که نتواند بدون کشته و فدایی کارآمد باشد نظامی مخرب و ویرانگر است.

زیر تیغ ستاره ی جبار - هدا مارگولیوس - نشر بیدگل

از هر تعلقی که گذشتم، تواناتر شدم
هر روز چیزی را ترک کردم و هر روز چیزی مرا ترک کرد
با هر تَرْکی، خاکِ تنم تَرَکی برداشت و چیزی از آن رویید
بالی شاید، کوچک و شفاف و نامرئی
پریدن با پرهایی ناپیدا مرا بی پروایی آموخت
آخرین تمنایم سنگی است سهمگین که بر شانه هایم چسبیده است
باری که قرن هاست به ناگزیر هر زنی آن را برده است
فردا آن را از شانه هایم پایین خواهم گذاشت
زیرا که در این کوله پشتی، توشه نیست؛
تقاضا و تمناست و آدمی زیر بار تقاضاها
و تمناهایش تلف ... دیدن ادامه ›› خواهد شد.
رهیدن، رنج بسیار دارد اما پاداشی نیز دارد که آن رنج را التیام میبخشد
چه ناچاری دلپذیری است که راه رستگاری جز از گذشتن نمی‌گذرد
 
"عرفان نظرآهاری"

پاییز
نیامده
ماسیده بر لبامان طراوت عشق
آغوش تنگ کن
سخت
بیتابم به زیستن...

+ما تازه ازدواج کردیم و سرمان به زندگی خودمان گرم است. حالا از اینکه بچه ای خواهیم داشت احساس خوشبختی می کنیم.
دنیا و جنگ مزخرفش (جنگ جهانی دوم) به ما چه؟
+و خیال می کنید با این کارها (مبارزات زیرزمینی در آلمان نازی) به جایی رسیده اید؟ شما دو همقطار در برابر این ماشین عظیم؟

_اصلا مسئله ی تعداد در میان نیست، بلکه هر وقت به حقیقتی رسیدی باید برایش مبارزه کنی. چه تو پیروزی را ببینی چه کسی که بعد از تو راهت را ادامه می دهد، هیچ فرقی نمی کند. من نمی توانم دست به کمر بزنم و بگویم: اینها همه یک مشت خوک کثیف اند، اما به من چه ربطی دارد؟

+ما آبمان توی جوب نمی رود! خوشبختی من به هیچکس ... دیدن ادامه ›› آسیبی نمی زند!

_البته که میزند! تو میدزدی! تا وقتی دست روی دست می گذاری و شاهد کشته شدن هر روزه ی هزاران نفر هستی و ککت هم نمیگزد، تو بچه ها را از مادرهاشان می دزدی، شوهرها را از زن هاشان و از دخترها دوستان شان را، تو همه ی اینها را خوب میدانی و من از خودم می پرسم آیا تو بدتر از قهوه ای پوش های نازی نیستی؟ انها احمق تر از ان هستنتد که بفهمند مرتکب چه حماقتی می شوند. اما تو میدانی و کاری نمی کنی! ایا تو بدتر از نازی ها نیستی؟ البته که بدتری!

+اگر کمی جلوتر می رفتیم، حتما به این نتیجه می رسیدی که من جنگ را شروع کردم نه هیتلر!

_به یک معنا البته که همین طور است. وقتی دقیق تر نگاه کنی، می بینی بی تفاوتی تو باعثش شده است...

همه تنها می میرند / هانس فالادا / نشرنو

برای اولین بوسه
برای اولین تردید
برای حس خوبی که
تو آغوشت تنم فهمید

برای هر قدم باهم
برای خنده رو لبهام
برای شوق چشمایی
که میگفتن تو رو میخام

برای هر تپش هر نبض
برای هر نفس هر اشک
برای حس گرمایی
که با دستات تنم حس کرد

برای حس انگشتام
که ... دیدن ادامه ›› تو دستات گم میشد
برای قفل لبهایی
که با لبهات وا میشد

برای خنده هام اشکام
واسه بغضام واسه ترسام
برای لحظه هایی که
بدون بودنت سر شد

واسه اون دختر یلدا
واسه گرمی تابستون
دلم تنگه واسه هرچی
واسه اون خاطره هامون...

هفته پیش یکی از دوستان سراغ کتاب کلوپ خبرنگاران را گرفت و من دیگر در آن حال و هوا نیستم که بخواهم در مورد کلوپ خبرنگاران تبلیغ کنم
به ایشان گفتم سوژه ای مناسبتر پیشنهاد کنند تا به امید خدا برویم برای چاپ و
الآن فقط در مورد صنعت و کارخانجات و تحقیق و توسعه می نویسم ولاغیر . . .
کتاب : کلوپ خبرنگاران ایران از رویا تا واقعیت 1395

Book: Club of Iranian journalists from dream to reality
بر اساس خاطرات حجت بقایی

Based on the memoirs of Hojjat Baqaee
خیلی دوست ... دیدن ادامه ›› داشتم هرچه زودتر این کتاب را داشته باشم، راستش می خواستم به پسرم هدیه دهم تا او ببیند که من چه کارهایی برای نوجوانان و جوانان ایران انجام داده ام، ولی ظاهرا دوستان چاپش را گذاشته اند برای روزی که ما نباشیم . . .
پس بی خیال ، ، ، دیگر راجع به آن صحبت نمی کنم . ولی شاید بعدا خاطرات خودم و دوستانم را به طور مستقل منتشر کردم . . .
ولی چرا از من دعوت کردند آن سالها در نوشتن این کتاب سهیم باشم :
از افراد موثر در راه اندازی و فعال کردن گروه مستند باشگاه خبرنگاران بودم .
آرشیو باشگاه خبرنگاران را راه انداختم .
اولین تجهیزات فنی و دوربینهای باشگاه خبرنگاران تامین کردم .
مسئول راه اندازی بخش فروش مستندهای باشگاه بودم . حتی می توانم ادعا کنم اولین مشترها را برای مستندها و نماهنگها من هماهنگ کردم.
رابط بین باشگاه با شبکه های سیما بودم . و یک سیستم ارتباطی با شبکه های رادیویی و تلویزیونی راه اندازی کردم که تا مدتها فعال بود . منتقل که شدم سیستم به هم ریخت و بعدها که دیگر باشگاهی نبود . و خودتان ماجرا را در رسانه ها مطالعه کرده اید . . . . .
با حمایت اساتید فنی واحد پشتیبانی فنی باشگاه خبرنگاران را راه اندازی کردیم . و طرح استودیوهای تولید را داشتیم که فرصت اجرایش به ما نرسید . . .
عضو تیمهای اولیه راه اندازی باشگاه خبرنگاران بودم . با چه نخبگانی همکار بودم آن روزها ، یادش بخیر . . .
عضو تیمهای راه اندازی کلوپ تلویزیونی جوان بودم . یک سال پر از استرس برایم بود شاید یک سال فوق العاده پر استرس برای من . . .
عضو تیمهای راه اندازی و اولین خبرنگاران شبکه خبر بودم . چه روزهای خوبی بود . . .
عضو اولین برنامه سازان کلوپ تلویزیونی بها بودم . باشگاهی جوان ، پویا و شاداب ، حیف شد نیمه کاره ماند . . .
عضو تیم راه اندازی کلوپ خبرنگاران کار ایران بودم . فوق العاده تاثیرگذار در عرصه رسانه ای کشور و جهان ، افرادی که در این کلوپ رشد کردند سکان هدایت اغلب رسانه ها را به دست گرفتند . . .
در تولید اغلب اولین گزارشهای مهم باشگاه خبرنگاران ، شبکه خبر ، باشگاه تلویزیونی جوان(مرکزمستندسازی سیما) سهمی داشتم .
و موارد دیگر . . .
خداوکیلی که چی
چرا اینها را نوشتم . نمی دانم . . .

رژیم های توتالیتر متحدانی بهتر از (فراموشی و خستگی) ندارند. پس دستور کار ما بدیهی است: (حافظه و پایداری)

آلبر کامو / در دفاع از فهم / نشر چشمه

فرمانروایان راستین، به جای آنکه بر شمار قانون ها بیفزایند، باید عدالت را در روح شهروندان حفظ کنند، زیرا شهرهای بسامان را نه با آئین نامه های حکومتی بلکه با اخلاق بنیاد می کنند.

نقلی از ایسوکراتس سیاسی نویس یونانی معاصر ارسطو

زوال اندیشه ی سیاسی در ایران - جواد طباطبایی

...نه هست های ما
چونان که بایدند
نه بایدها...
مثل همیشه آخر حرفم
و حرف آخرم را
با بغض می خورم...


قیصر امین پور

سوسیالیست های جدید امروز اصلا نمی دانند سوسیالیسم به چه معناست که آنها را دو برابر خطرناک میکند، چون نمی فهمند که در سرتاسر تاریخ، برابری اجباری یا انصاف اجباری در ابتدا (شرافتمندانه) به نظر می آید اما لاجرم به جامعه ای تحت حکومت باتوم تبدیل می شود.

چرا سوسیالیست نیستم/ رند پال/ نشر کتاب پارسه

در جمع اساتید زبان انگلیسی بودیم که به من پیشنهاد شد شعری بخوانم و من ،
مطلبی آماده نکرده بودم ،
نشستم و حدود یک ساعت طول کشید متنی را نوشتم راجع به حجاب ، زیبا شد ، عنوانش را گذاشتم (( girl , hijab , modesty ))
و به مجموعه من عاشق حجاب هستم . اضافه کردم ...
آنها باورشان نشد متن را من همین حالا نوشتم ،،،
و من خدا را شگر کردم ،
بابت این متن زیبا ، هنرست دیگر هر وقت دلش بخواهد از ذهن ها پرواز می کند ، و گاهی خودت را میکُشی ولی یک کلمه هم نمی توانی بنویسی ...

نخستین علت بندگی خودخواسته "عادت" است. دلیرترین اسب ها هم که در آغاز لگام را با خشم به دندان می گیرند سرانجام به جویدن آن سرگرم می شوند و اگر چندگاهی زین را پس می زنند روزی می رسد که چون به یراق آراسته می شوند با خرسندی باد در غبغب می اندازد.
مردمی می گویند همیشه بنده بوده اند و نیاکانشان نیز بر همین روال زیسته اند، باور کرده اند که ناچارند ستم را تاب بیاورند، و عذر از پی عذر می آورند تا سلطه ی جباران را با دیرینگی آن روا بنمایند. اما حقیقت این است که گذر سالیان، بیداد را داد نمیکند بل بر ناروایی ستم می افزاید.

در این میان همیشه کسانی هستند که حق طبیعی خود را می شناسند و همواره به وضع نخستین آدمیان می اندیشند. این آزادگان ذهنی پویا و فکری روشن دارند و مانند انبوه مردمان به این بسنده نمی کنند که به پیش پای خود خیره شوند بل گذشته را به یاد می آورند تا حال را با آن بسنجد و بهر آینده رای گزینند.
ایشان هوشی درخشان دارند که پیوسته با خواندن و آموختن بر جلای آن می افزایند و چنین است اگر هم آزادی به تمامی از دست رفته و از جهان رخت بر بسته باشد باز می توانند آن را درون خویش حس می کنند و حظش را ببرند و بندگی به هر بزکی هم آراسته شده باشد به ذوق ایشان خوش نمی آید.

گفتار در بندگی خودخواسته/ اتیین دولابوئسی/ نشر گمان

میان بحث‌های طوفانی بر سر مباحث اخلاقی که از زمان شکست آلمان نازی ادامه داشته است، و افشای مباشرت کامل تمامی رده‌‌های جامعۀ رسمی، یعنی فروریختن کامل موازین رایج اخلاقی، استدلال زیر در اشکال گوناگونی مطرح شده است:

ما که امروز گناهکار شمرده می شویم در واقع کسانی بودیم که شغل خود را حفظ کردیم تا نگذاریم اتفاقات بدتری رخ دهد؛ تنها کسانی می توانستند از وخامت اوضاع بکاهند و دست کم به بعضی افراد کمک کنند که در داخل نظام باقی می ماندند؛ ما جانب حق را نگاه داشتیم بی‌آنکه روحمان را به شیطان بفروشیم، حال آنکه آن‌ها که هیچ کاری نکردند، از زیر بار همۀ مسئولیت‌ها شانه خالی کردند و فقط به فکر خود بودند، به فکر نجات روح گرانقدرشان.

اگر از نظر سیاسی به این استدلال نگاه کنیم، ممکن است معقول باشد به شرط اینکه در همان مراحل اولیه می‌توانستند یا تلاش می‌کردند رژیم هیتلر را سرنگون کنند. مدافعان این استدلال به هیچ وجه در شمار توطئه گران - موفق یا ناموفق - علیه هیتلر نبودند. آنان بدون استثناء کارمندانی بودند که بدون کارشناسی آن‌ها نه رژیم هیتلر و نه جایگزین آن، یعنی دستگاه اجرایی آدنائر، قادر به ... دیدن ادامه ›› بقا نبودند.
در توجیهات اخلاقی آن‌ها بحث انتخاب میان بد و بدتر نقشی برجسته داشته است. بنا براین استدلال، اگر با دو شرّ روبرو شوید، وظیفۀ شماست که آن را که کمتر بد است انتخاب کنید، حال آنکه اگر اصلاً از انتخاب کردن سر باز زنید نشانۀ عدم احساس مسئولیت شماست. آنان که مخالف مغالطۀ اخلاقی در این استدلال هستند، معمولا به تنزه طلبی اخلاقی متهم می‌شوند که به معنی بیگانگی از واقعیات سیاسی است.

از لحاظ سیاسی ضعف این استدلال همواره این بوده، کسانی که بد را در مقابل بدتر انتخاب می‌کنند به سرعت تمام فراموش می‌کنند که بد را انتخاب کرده اند. اگر به تکنیک‌های حکومت توتالیتر نگاه کنیم، می بینیم که استدلال «کمتر بد»-- که مختص نخبگان بیرون از طبقۀ حاکم نیست -- یکی از سازوکارهای ماشین وحشت و آدم‌کشی نظام است. از اصل انتخاب بد به جای بدتر، آگاهانه استفاده می‌شود تا کارکنان دولت هچون تمامی مردم برای پذیرفتن شرّ به معنای دقیق کلمه آماده شوند. فقط یکی از چندین نمونه را ذکر می‌کنیم: امحای یهودیان به دنبال سلسله اقدامات ضدیهود به صورتی تدریجی رُخ داد و هربار با این استدلال که امتناع از همکاری، اوضاع را بدتر خواهد کرد- تا اینکه مرحله‌ای فرارسید که اتفاق بدتر از آن ممکن نبود.

متاسفانه، شستشوی مغزی آدمی و واداشتن مردم به بیشرمانه ترین و غیرمنتظره ترین رفتارها، گویی بسیار ساده تر است از اینکه کسی را مجاب کنیم، به قول معروف، از تجربه‌‌ بیاموزد؛ یعنی به جای کاربست مقوله ها و فرمول‌هایی که عمیقا در ذهن ما ریشه دوانده، درحالیکه مبنای تجربی آن‌ها مدت‌هاست فراموش شده، بیندیشد و داوری کند؛ مقولات و فرمول‌هایی که پذیرفته شدنشان ناشی ازهمخوانی آنها با ذهنیت است و نه مناسبتشان با رویدادهای واقعی.

مسئولیت شخصی در دوران دیکتاتوری/ هانا آرنت/ بنیاد عبدالرحمن برومند